Хажууд минь чи насаа элээх биш дээ
Гэргийгээсээ хулгайлсан энхрийллээ
Гэнэтийн бэлэг болгож надад бариад хэрэггүй ээ
Гэгээн наран доор ямар намайг хөтлөөд алхах биш
Гэзэгний минь үнэрийг санадаг гэж санаа алдаад нэмэргүй ээ
Гэнэн зүрх минь итгэчихээд дагаад шаналхын нэмэр
Амттай үгийн хачираар сэтгэлийг минь хураад хэрэггүй ээ
Аягалаж өгөх цайг минь өглөө бүр уух биш
Орчлонгийн сайхан бүхнийг надад амлаад хэрэггүй ээ
Охин тэнгэрийн сахиусыг минь чи адислах биш
Үгийн сайхан бүхнээр сэтгэлийг минь урвуулж хэрэггүй ээ
Үйлийн хоёр баганы нэгийг ямар түшилцэх биш
Үе үехэн санадаг амраг чинь байсан дорвол
Үгээн ирлэж хурцлаад өштөн чинь болж хувирья
Хааяа хааяахан учирдаг амраг чинь байсан дорвол
Хайраа сэвтээж орхиод
Хохирогч нь болж үлдье
Нөмгөн дээлээ хөдрөөд хагацлын шүлэг тэрлэхдээ
Нүглээс айсан сэтгэлээ ганцаардлын торонд цоожильё
Нэхэл хатуутай учирлын гашуун энэ сургамжыг
Нөгөө хэдэн шүлэгтэйгээ хамт
Номынхоо хуудсанд мөнхөлье
Нүгэл буяны заагаар чамтай хөтөлцөж алхахгүйгээс хойш
Нүдэнд дулаахан эхнэрийн чинь нулимасыг нь би уухгүй ээ
Нэг л заяах тавиландаа нүглийн сүүдэр тусгаж
Нууц амрагийн зовлонг насаараа би эдлэхгүй ээ
Сэм сэмхэн учирдаг амраг чинь байсан дорвол
Сэрж мартаад дурсагдах хагцал чинь болж хувирья
Гэнэ гэнэхэн учирдаг амраг чинь байсан дорвол
Гэрэлт нарны дор гэмшил чинь болж дурсагдья
No comments:
Post a Comment